Oleśnicki stadion imienia Mirosława Mularczyka. Tak zdecydowała rada miasta
Uchwała intencyjna w tej sprawie trafiła dzisiaj na obrady Rady Miasta Oleśnicy. Pozytywnie na petycję złożoną przez grupę mieszkańców i podpisaną przez kilkaset osób, odpowiedziało się 19 radnych.
Jak uzasadniano petycję?
Z oleśnickim stadionem była związana niemal cała piłkarska Mirosława Mularczyka, a trwała ona aż 32 lata. – Proponowany przez nas patron stadionu byłby łącznikiem pomiędzy Kolejowym Klubem Sportowym a Miejskim Klubem Sportowym Pogoń Oleśnica – piszą pomysłodawcy. – Mularczyk rozpoczynał karierę jeszcze w KKS-ie a kontynuował w Pogoni. Łączy więc współczesność z historią klubu, którego domem jest od 1945 roku stadion przy ul. Brzozowej.
– Z nazwiskiem Mirosława Mularczyka są też związane największe sukcesy Pogoni, a Mularczyk był podstawowym zawodnikiem drużyny, która je odnosiła na początku lat dziewięćdziesiątych. Grał we wszystkich meczach Pucharu Polski – przekonują wnioskodawcy, którzy piszą również, że Mularczyk grał na boisko twardo, ale zawsze w duchu fair-play. – Nigdy nie musieliśmy się wstydzić za jego postawę na boisku i poza nim. Był wzorem dla młodszych zawodników. Przez wiele sezonów powierzano mu opaskę kapitańską – czytamy w uzasadnieniu.
Dziękują przyjaciele
Dzisiaj radni podjęli projekt uchwały intencyjnej w tej sprawie. List do rady miasta w tej sprawie Stanisława Mularczyka odczytał przewodniczący Aleksander Chrzanowski. – Jesteśmy przekonani, że nasz syn, brat i tata nigdy sam nie zabiegałby o takie wyróżnienie. Nasze poparcie dotyczy sytuacji, w której wszyscy państwo zdecydują o takiej decyzji – napisał ojciec śp. Mirosława Mularczyka. W sesji wzięli udział przyjaciele zmarłego w styczniu Mirosława Mularczyka.
– Bardzo się cieszę z takiej decyzji – mówił Jacek Malczewski, witając obecnych na sali kolegów Mirosława Mularczyka. Podziękowania złożył także Tomasz Idziorek. – Myślę, że Mirek będzie dobrym patronem naszego obiektu, na którym będą się odbywać zawody różnego szczebla – mówił.
Głos zabrała także dyrektor SP 1 Maria Kaczmarek. – Pracowałam z Mirkiem, a znałam go wcześniej. To człowiek, który cieszył się sukcesami innych. Był bardzo dobrym nauczyciele. On wyskoczył z pociągu życia. Poleciał i została dziura. On nigdy nie chciał zaszczytów — podkreślała.